Türkiye’nin kırsal bölgelerinde tarım ve hayvancılık sektöründe yaşanan iş gücü sıkıntısı giderek kendini daha fazla hissettiriyor. Özellikle kırsal alanlarda hizmet veren çiftliklerin, yüksek maaş tekliflerine rağmen çoban bulmakta zorlanması dikkat çekici bir duruma yol açtı. 60.000 TL’ye kadar maaş mümkünken, hala uygun adaylar bulamayan çiftçiler, kendi çabalarıyla bir çözüm geliştirmeye karar verdi. Şimdi, çoban arayışında olan çiftçiler, çoban bulamadıkları için ailelerinden veya tanıdıklarından yardım alarak kendi aralarında bir sıra sistemi kurdular.

Çiftliklerde Çoban Bulamama Sorunu

Ülke genelinde tarım ve hayvancılık sektöründe çoban bulma sıkıntısı, sadece iş gücü kaybı değil, aynı zamanda ekonomik bir sorun olarak da kendini göstermeye başladı. Üretim sürecinde hayvanların bakımına, sağlığına ve beslenmesine büyük önem veren çiftlikler, günden güne daralan iş gücü pazarında hayvanların bakımını üstlenecek nitelikli çoban bulamıyor. Daha önceleri çiftçiler, çoban bulma konusunda avantajlıydı ve çeşitlilik gösteren iş gücü ile kolaylıkla personel temin edebiliyorlardı. Ancak son yıllarda, özellikle büyük şehirlerde yerleşik genç neslin, kırsal alanlarda çalışmak istememesi, büyük bir sorun halini almış durumda.

High-tech tarım uygulamalarının ve otomasyon teknolojilerinin artışı, bazı çiftlik sahiplerinin bununla birlikte daha az iş gücüne ihtiyaç duyduğunu düşünmesine yol açmıştı. Ancak, hayvancılığın geleneksel ve insana dayalı yönleri hala kritik öneme sahip ve bu alandaki iş gücü ihtiyacı her geçen gün artıyor. Çobanlar, hayvanların bakımından, sağlığının kontrolüne ve beslenme düzeninin sağlamasına kadar birçok kritik görev üstleniyor. Tüm bunları düşünerek, Çiftlik sahipleri yüksek maaş önerileri ile işe alım sürecini hızlandırmaya çalışsa da sonuçlar hayal kırıklığı yaratmaya devam ediyor.

Sıra Sistemi ile Çözüm Arayışı

Çiftçiler, yaşanan bu durum karşısında kendi aralarında bir sıralama sistemi uygulamaya koyarak, çoban bulma problemini aşmayı hedefliyor. Sıra sistemi, çiftlik sahiplerinin sırayla tanıdıklarını veya ailelerini işe alarak, hayvanların bakımında sürekli bir insan gücü sağlamasını öngörüyor. Bu sayede çiftçiler, hem çiftliklerini aktif bir şekilde işletebilir hem de tanıdıkları aracılığıyla bu sorunu geçici olarak çözebilir hale geliyor.

Bu sistem, çiftçilik sektöründeki dayanışma ruhunu artırmakla kalmayıp, aynı zamanda sosyal ilişkilerin de güçlenmesine yardımcı oluyor. Tanıdıklıklarla çoban ihtiyacını karşılama çabası, kırsal toplumların birbirine daha yakın olmasını sağlarken, aynı zamanda çiftçiler arasında bir işbirliği ağı oluşturuyor. Ancak bu çözümün uzun vadeli olup olmayacağı ve sürdürülebilirliği de merak ediliyor. Gelecekteki kaygılar arasında, çobanlık mesleğinin yerli ve yabancı iş gücüne açılması ve daha kalifiye elemanların eğitilmesi gibi konular var.

Yüksek maaşlı çoban arayışına rağmen, genç neslin kırsal kesimde çalışmak istememesi, çiftçilerin gelecekte hayvancılık faaliyetlerini sürdürebilme kapasitelerini sorgulatıyor. Bazı çiftlik sahipleri, maalesef bu durumu mevsimsel iş gücü ile idare ederken, diğerleri daha kalıcı çözümler arayışına girdi. Çiftçiler, hem yere bağlı olan hayvanlarının sağlıklarının korunması hem de iş süreçlerinin sürekliliği adına bu yeni uygulamanın potansiyel faydalarını keşfetmeye çıkacak.

Çiftçiler, durumu düzeltmek için devlet destekli eğitim programları ve tarım okulları ile işbirliği yapma yollarını araştıralar. Gençleri okullarından istihdam etmeye teşvik etmek amacıyla, yenilikçi yaklaşım ve teşvikler de gündemde. Ancak, bu durumun gelecekteki iş gücü sorununu ne kadar çözeceği belirsizliğini koruyor.

Sonuç olarak, kırsal bölgelerimizde çoban bulma meselesi, sadece bir maaş problemi değil, birçok sosyo-ekonomik yapı ile iç içe geçmiş bir sorundur. Kesin çözüm için iş gücüne yaklaşımın, eğitim sisteminin güncellenmesi ve genç neslin kırsal alanda çalışmaya teşvik edilmesi gerekmektedir. Çiftçiler, kendi aralarında uyguladıkları sıra sistemiyle sorunlarına geçici bir çare bulsalar da, gelecekte daha kalıcı ve sürdürülebilir çözümler arayışları devam etmektedir. Hem sektörün iş gücü sorununu çözmek hem de gençlerin tarım ve hayvancılık sektörüne yönelmeleri için çalışmalarını sürdürmek çiftçiler ve sektör temsilcileri için büyük bir öncelik haline gelmiştir.